แปลประวัติตัวละคร LOK

กลีบดอกโบตั๋น ร่วงโรยลง ณ ริมฝั่งแม่น้ำ เป็นภาพที่ดูแล้วงดงามยิ่ง แต่สิ่งที่งดงามเกินบรรยายและถูกกล่าวลือกันมาก คือ หยางยู่หวน (หยางกุ้ยเฟย)  สรวงสวรรค์คอยเฝ้ามอง เสียงดนตรีขับกล่อม ทำให้นครฉางอานนั้น คือประติมากรรมที่มิอาจหาสิ่งใดมาเทียบเทียมได้ แต่ถ้าหากตรงกันข้ามแล้ว ชื่อเสียงเรียงนามของหญิงผู้นี้ คือความลับที่ชวนให้ค้นหา แต่กลับแปรเปลี่ยนให้กลายเป็นสเน่ห์ในตัวนางชวนให้หลงไหลยิ่ง จากการมีชื่อเสียงของนาง เป็นเพียงการรับจ้างเล่นดนตรีทั่วไปตามสถานบรรเทิงเริงรมย์เท่านั้น เมื่องานเทศกาลบุปผาผลิบานในเมืองฉางอานถึงช่วงสำคัญของมันแล้ว.. ณ วันที่ 3 เดือนที่ 3 ของวันปีใหม่ หญิงสาวผู้งดงาม พร้อมพิณในมือนาง ปรากฏตัวขึันอีกครั้ง ผู้ซึ่งนำพาความรู้สึกสมหวังมาสู่ผู้คน เสียงของพิณดังกังวาลดั่งน้ำกระเพื่อม แปรผันเป็นเสียงซึ่งแฝงความหมายไว้ภายในว่า : หญิงงามผู้กำเนิดทางตอนเหนือผู้นี้ ไร้มลทินและมิอาจหาที่ติเตียน คือผู้ที่น่าทะนุถนอม และดังกล่าวมา อาจเป็นที่สุด ในแผ่นดินใหญ่นี้ นางได้มาเยือนฉางอาน เพื่อต้องการให้ความสามารถของนางรับรู้ไปทั่วปฐพี และค้นหาความสุขที่นางต้องการ นางเริ่มบรร...

"ช่างเป็นเด็กสาวที่โชคดีจริง.." เธอคือเด็กหญิงผู้ถูกเลือก จากเด็กกำพร้านับร้อยคน และจากวันนั้น เธอได้บอกลาความหิวและหนาวเหน็บ และค่อยๆเปลี่ยนไป ดังดักแด้แผ่ออกกลายเป็นผีเสื้อสีสวย เด็กสาวทั้งหลายต่างพูดคุยกันเซ็งแซ่เรื่องชุดใหม่เพื่อวันปีใหม่ อาหลี (กงซุนหลี) ได้เต้นรำท่ามกลางหิมะตกกลางแจ้ง เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาเยือน ณ เมืองฉางอาน ในห้องฝึกสอนการเต้นรำ เด็กสาวทั้งหลายต่างจับจ้องไปที่อาหลี ที่เปล่งประกายและเบ่งบานที่สวนหน้าห้องฝึกนั้น และรายล้อมไปด้วยดอกโบตั๋น การเจริญเติบโตนั้น คล้ายกับมีความลับบางอย่าง ดังเช่นศาลา ที่ถูกก่อสร้างและตั้งตระหง่านมาอย่างยาวนาน ด้วยความทะเยอทะยาน จะไม่มีความเกรงกลัวใดๆ ที่จะก้าวไปข้างหน้าและท้าทายสิ่งต่างๆที่ขวางทาง เพื่อให้ตนยังได้ชื่นชม ถนนอันเก่าแก่ ที่ทอดยาวมายังศาลาของตน อาหลีคือเด็กสาวที่พยายามอย่างหนักเพื่อทำให้ชีวิตของเธอนั้นดีขึ้น "ถึงแม้มันจะแปลกแยกไปหน่อยก็เถอะ แต่ตัวข้านั้น อยากจะนำพาความสุขความสมหวังไปยังคนอับโชค" เมื่อระฆังบอกเวลาเย็นดังกังวาล ชาวบ้านถูกจำกัดให้อยู่เพียงในที่พักอาศัย งานเลี้ยงของเหล่าขุนนา...

"โลกนี้ช่างเจ็บปวดเหลือเกิน ข้าจะลืมความเจ็บนั้นได้อย่างไร?" "ก็เล่นหมากเสียสิ" "หมากงั้นหรือ? มันทดแทนกับความเจ็บปวดได้งั้นหรือ?" "แน่นอน.." ชายหนุ่ม ชำเลืองมองบิดาของเขา แล้ววางตัวหมากตัวสุดท้ายลงบนกลางกระดาน  โลกนั้นได้เปลี่ยนไป แต่เขามิได้อยากจะกลายร่างเป็นปีศาจร้ายแม้แต่น้อย ถ้าเขายังเป็นมนุษย์อยู่ เขาก็คงจะกระหายความสุขที่เขาสมควรได้รับเช่นกัน เขาทำได้แค่เพียงซ่อนจิตใจภายในเอาไว้ในโลกของกระดานหมากเพียงแค่เท่านั้น กาลเวลาผ่านไป เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาเยือน ชายหนุ่มได้มาที่เมืองฉางอานพร้อมกับนักปรุงยาจากดอกโบตั๋น ผู้ซึ่งสอนให้เขาเล่นหมาก และเป็นผู้ช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ ในขณะนั้นเอง องค์จักรพรรดิได้มอบชิ้นส่วนหยกอันล้ำค่าให้แก่เอกอัครราชทูต เพื่อเรียนรู้พลังทั้งหมดทั้งมวลของฉางอาน พลังของเอกอัครราชทูตนั้นแข็งแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่การเล่นหมากของเขานั้นไม่ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย องค์จักรพรรดิไม่พึงพอใจเป็นอย่างมากเนื่องจากคาดหวังในตัวเอกอัครราชทูตเอาไว้สูง จากรอยยิ้มบนใบหน้าได้มลายกลายเป็นบึ้งตึงและโกรธกริ้ว เมื่อเอกอัครราชทูตได้...